عکسبرداری با اشعه ایکس دندانپزشکی به دلایل ذیل انجام می شود:
یافتن مشکلات دهان از قبیل پوسیدگی دندان، آسیب به استخوان های حمایت کننده از دندان ها، و آسیبهای دندانی (مانند ریشه های شکسته دندان). عکسبرداری با اشعه ایکس در دندانپزشکی اغلب برای پیدا کردن مشکلات اولیه، قبل از بروز هر گونه علائمی بکار می رود.
یافتن دندانهایی که در مکان مناسب قرار ندارند و یا به درستی در طول لثه رشد نکرده اند. دندانهایی که برای قرار گیری در طول لثه بیش از حد فشرده شده اند، دندانهای نهفته یا تحت فشار نامیده می شوند.
یافتن کیست ها، اجسام زائد (تومورها)، و یا آبسه ها
بررسی مکان دندان های دائمی در حال رشد در فک کودکانی که هنوز دندانهای اولیه (و یا شیری) خود را دارند.
طرح ریزی درمان مناسب برای حفره های بزرگ و یا گسترده، جراحی کانال ریشه، جایگذاری ایمپلنت های دندانی، و برداشتن دندان های مشکل دار.
طرح ریزی درمان برای دندان هایی که به صورت صاف و مستقیم رشد نکرده اند (درمان های ارتودنسی).
بدون عکسبرداری با اشعه X، ممکن است دندانپزشکان متوجه مراحل ابتدایی پوسیدگی بین دندانی نشوند.
برای افرادی که هیچ پوسیدگی دندانی نداشته و در معرض خطر بالایی برای ابتلا به حفرات نیستند:
بزرگسالان باید عکسبرداری با اشعه ایکس بایت وینگ را در هر ۲ الی ۳ سال داشته باشند.
نوجوانان باید عکسبرداری با اشعه ایکس بایت وینگ را هر یک سال و نیم تا ۳ سال داشته باشند.
کودکان باید عکسبرداری با اشعه ایکس بایت وینگ را هر ۱ تا ۲ سال داشته باشند.
برای افرادی که دارای پوسیدگی دندان بوده و یا در معرض خطر بالایی برای ابتلا به حفرات قرار دارند:
بزرگسالان باید عکسبرداری با اشعه ایکس بایت وینگ را هر ۶ ماه تا یک سال و نیم داشته باشند.
کودکان و نوجوانان باید عکسبرداری با اشعه ایکس بایت وینگ را هر ۶ تا ۱۲ ماه داشته باشند.
نحوه ی آمادگی برای این روش
قبل از آزمایش با اشعه ایکس، با پزشک خود درباره احتمال بارداری تان صحبت کنید. عکسبرداری با اشعه ایکس در دندانپزشکی فقط بر روی ناحیه دهان شما انجام می شود، ولی در صورت بارداری، معمولاً می توان عکسبرداری با اشعه ایکس را به تعویق انداخت تا نوزادتان (جنین) در معرض هیچ گونه تشعشعی قرار نگیرد. در صورت ضرورت قطعی عکسبرداری، برای محافظت از نوزاد در برابر پرتوهای اشعه ایکس می توان نوعی پیشبند سربی را در مقابل شکم مادر وی قرار داد.
پیش از عکسبرداری با اشعه ایکس در دندانپزشکی هیچ کار دیگری ضرورت ندارد.
روش انجام آن چگونه است؟
رادیوگرافی دندان ها در مطب دندانپزشک انجام می شود. تصاویر اشعه ایکس توسط دندانپزشک شما مورد بررسی قرار می گیرد.
تکنسین دندانپزشکی شما را با پیشبند سربی سنگینی پوشش می دهد. این پیشبند از بدن شما در حین عکسبرداری با اشعه X محافظت می کند. تکنسین می تواند گردن شما را برای محافظت از غده تیروئید در برابر پرتوهای تابشی با یقه پیشبند (موسوم به سپر تیروئید) بپوشاند.
سایر افراد موجود در اتاق نیز پیشبند محافظ پوشیده یا در پشت یک سپر محافظ باقی می مانند.
تکنسین دندانپزشکی قطعه کوچکی از مقوا یا پلاستیک را میان دندان های شما قرار می دهد. مقوا یا پلاستیک به ذخیره فیلم اشعه ایکس می پردازد. برای بدست آوردن تصاویر تمامی دندان های شما، می توان این فرایند را چندین بار انجام داد. برخی از دستگاههای اشعه ایکس دوربینی دارند که سر شما را چرخانده و تصاویری از دندان های شما در حالت نشسته و یا ایستاده تهیه می کند.
ممکن است بخواهید قبل و پس از عکسبرداری با اشعه ایکس دهان خود را آبکشی نمایید.
برخی از دندانپزشکان از رادیوگرافی دیجیتالی استفاده می کنند. این روش بجای فیلم اشعه ایکس از سنسورهای الکترونیکی بهره می برد .تصاویر الکترونیکی گرفته شده و در کامپیوتر ذخیره می شوند. این تصاویر را می توان بر روی صفحه کامپیوتر مشاهده نمود. در رادیوگرافی دیجیتالی در مقایسه با عکسبرداری های استاندارد، تشعشع کمتری ضرورت دارد.
در زمان انجام این روش فرد چه احساسی دارد؟
عکسبرداری با اشعه ایکس تنها چند دقیقه می کشد و اصلاً دردناک نیست.
برخی افراد ممکن است بدلیل وجود مقوا یا پلاستیک در دهان شان حالت تهوع پیدا کنند. غالباً افراد با تمرکز بر امور دیگری (مانند اشیای بر روی دیوار) و تنفس عمیق از طریق بینی، این فرایند را برای خودشان آسانتر می سازند.